مقایسه اثر بی دردی لیدوکائین و نیتروگلیسیرین با لیدوکائین در روش بی حسی وریدی منطقه ای

سابقه و هدف: بی حسی منطقه ای داخل وریدی یک روش ساده و قابل اعتماد برای ترمیم جراحات اندام فوقانی می باشد. جهت بهبود کیفیت بلوک حسی، کاهش درد تورنیکه و بی دردی بعد از عمل ترکیبات متفاوتی به داروهای بی حس کننده موضعی در بی حسی منطقه ای داخل وریدی اضافه می شوند. این مطالعه به منظور بررسی اثر نیتروگلیسیرین بر روی شدت درد حین عمل، درد تورنیکه و بی دردی بعد از عمل در بیماران کاندید بی حسی منطقه ای داخل وریدی با لیدوکائین انجام شده است. مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 50 بیمار با جراحات اندام فوقانی کاندید بی حسی منطقه ای داخل وریدی که بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، انجام گردید. دو گروه از نظر سن و جنس همسان سازی گردیدند. پس از بستن تورنیکه در گروه شاهد 200 میلی گرم لیدوکائین و در گروه آزمون 200 میلی گرم لیدوکائین و 200 میکروگرم نیتروگلیسیرین تزریق شد. در هر دو گروه حجم دارو با نرمال سالین تا 40 سی سی رقیق شد. کیفیت بلوک حسی، زمان شروع درد تورنیکه، نیاز به مخدر در حین عمل، زمان شروع درد و اولین دوز تزریق مسکن بعد از تخلیه تورنیکه ثبت و مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: کیفیت بی دردی در دو گروه تفاوتی را نشان نداد و نیاز به فنتانیل برای کنترل درد در دو گروه برابر بود. درد تورنیکه در گروه لیدوکائین 3.33±21.12 دقیقه و در گروه نیتروگلیسیرین 87/3±96/21 دقیقه بعد از پرکردن تورنیکه شروع شد (41/0=p) درد در گروه شاهد 95/9±4/54 دقیقه و در گروه آزمون 17/10±40/60 دقیقه بعد از پایان جراحی شروع شد (625/0=p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن نیتروگلیسیرین به لیدوکائین کیفیت بلوک منطقه ای داخل وریدی، زمان درد تورنیکه، بی دردی بعد از عمل و نیاز به مسکن را در بیماران تحت عمل جراحی تغییر نمی دهد.